Βαλντίρ – Περέϊρα (ΝΤΙΝΤΙ): Ο εφευρέτης του φαλτσαριστού σουτ

Μία πληγή στο δεξί του πόδι έγινε το διαβατήριο για την…αθανασία. Ο Ντίντι ήταν ο σπεσιαλίστας των στημένων φάσεων. Στα 14 χρόνια του είχε δεχτεί ένα δυνατό χτύπημα στον αστράγαλο του δεξιού του ποδιού.

Ο τραυματισμός του αποδείχτηκε χρόνιος. Οι γιατροί επέμεναν ότι πρέπει να κοπεί το πόδι σ’ αυτό το σημείο για να μην αντιμετωπίσει κι άλλα προβλήματα στη συνέχεια. Η οικογένεια του αρνήθηκε. Κάθισε έξι μήνες σε αναπηρικό καροτσάκι κι όταν σηκώθηκε υποχρεώθηκε να αλλάξει στιλ παιχνιδιού. Δεν ήθελε να πιέζει το πόδι του, αλλά από την άλλη μεριά έπρεπε να παίζει και ποδόσφαιρο. Το αποτέλεσμα ήταν να τελειοποιηθεί στις στατικές φάσεις για να έχει θέση στην ομάδα του! Μάλιστα όταν βρισκόταν καθηλωμένος στο καροτσάκι χτυπούσε τη μπάλα με τα δύο δάχτυλα του ποδιού του και στη συνέχεια την έστελνε στο λαιμό. Έτσι έμαθε να δίνει μιά απρόσμενη τροχιά στη μπάλα που πήγαινε ψηλά και ξαφνικά έχανε ύψος. Όταν επέστρεψε στα γήπεδα αυτό το φάλτσο ήταν ο φόβος κάθε τερματοφύλακα. Κι όπως έγραψε ένας δημοσιογράφος ήταν αργός στη κίνηση, αλλά γρήγορος στη σκέψη.
Αφού περιπλανήθηκε στα φυτώρια των Ιντουστριάλ, Ρίο Μπλάνκο, Γκοϊτασάζ και Αμερικάνο πήγε στην Μαντουρέϊρα. Εκεί γιόρτασε τα 21 χρόνια του με τον τίτλο του πρώτου σκόρερ στο πρωτάθλημα του Ρίο. Η Φλουμινένσε δεν έχασε την ευκαιρία και τον απέκτησε με… συνοπτικές διαδικασίες.
Ο Ντίντι ανακάλυψε το φαλτσαριστό σουτ που οι συμπατριώτες του το έλεγαν «φόλια σέκα», δηλαδή «ξερό φύλλο». Το 1950 τα εγκαίνια του Μαρακανά έγιναν σ’ έναν αγώνα επιλέκτων του Ρίο όπου συμμετείχε και ο Ντίντι. Και πέτυχε το πρώτο γκολ σε αυτό το γήπεδο!

Το 1952 ο Αϊμόρε Μορέϊρα, προπονητής της εθνικής Βραζιλίας τότε, κι αργότερα (1977) του Παναθηναϊκού θέλησε να δώσει μιά ευκαιρία στο νεαρό που ήδη είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα του Ρίο. Τον κάλεσε στην εθνική ομάδα στο Κόπα Αμέρικα που γινόταν στη Χιλή. Ο Ντίντι έγινε βασικός επιθετικός μιάς ομάδας που ο συναγωνισμός στην επίθεση ήταν κάτι παραπάνω από σκληρός.
Στο Μουντιάλ της Σουηδίας, μπορεί ο Πελέ να έκλεψε την παράσταση, αλλά το «μυαλό της ομάδας» ήταν ο Ντίντι.
Η Ρεάλ Μαδρίτης δεν έχασε την ευκαιρία. Έδωσε ένα σωρό λεφτά για να τον αποκτήσει τον Οκτώβριο του 1958. Το κλίμα όμως ήταν βαρύ. Με αντιπάλους μέσα στην ομάδα τους Κοπά – Ντι Στέφανο – Χέντο – Πούσκας η καθιέρωση ήταν δύσκολη. Λέγεται μάλιστα ότι ο Ντι Στέφανο δεν τον ήθελε στην ομάδα. Η «βασίλισσα» τον έδωσε δανεικό στην Βαλένθια, αλλά ο Ντίντι είχε πάρει την απόφαση να επιστρέψει στη βάση του. Η Μποταφόγκο ήταν το λιμάνι που του έδωσε την καριέρα. Στα 39 του χρόνια ο «πρίγκηπας της Αιθιοπίας» είπε αντίο στο ποδόσφαιρο κι εργάστηκε ως προπονητής. Εργάστηκε στην εθνική Περού, με την οποία πήρε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970. Το Περού είχε τη μεγάλη ομάδα των Κουμπίγιας και Σοτίλ, αλλά αποκλείστηκε στα προημιτελικά με 4-2 από την Βραζιλία.

Ο Βαλντίρ – Περέϊρα (ΝΤΙΝΤΙ) σε αριθμούς
Θέση: Ενδιάμεσος κέντρου
Γεννήθηκε: Κάμπος Ρίο, 8 Οκτωβρίου 1929
Πέθανε: Ρίο ντε Τζανέιρο, 12 Μαΐου 2001
Ύψος:1,71
Βάρος:71 κ.
Διεθνής: 68 (περίοδος 1952-65)
Γκολ:20
Ομάδες
Αμερικάνο
Μαντουρέϊερα
1949-55 Φλουμινένσε
1956-57 Μποταφόγκο
1958 Ρεάλ Μαδρίτης (Ισπανία)
1959 Βαλένθια (Ισπανία)
1960-66 Μποταφόγκο
1967 Σπόρτιγκ Λίμα (Περού)
1967, Μποταφόγκο.
Τίτλοι
Πρωτάθλημα Καριόκα 5: 1951, 59 με Φλουμινένσε), 1957, 61, 62 με Μποταφόγκο Τουρνουά Ρίο – Σάο Πάουλο 1: 1962με Μποταφόγκο.
Συμμετοχές στην εθνική: 59
Γκολ με την εθνική: 17
Πρώτο ματς: 6 Απριλίου 1952 με Μεξικό 0-2 στο Σαντιάγκο
Τελευταίο ματς: 17 Ιουνίου 1962 με Τσεχοσλοβακία 3-1 στο Σαντιάγκο
Συμμετοχές σε Μουντιάλ
1954 (6η): 3 αγώνες, 2 γκολ
1958 (1η): 6 αγώνες, 1 γκολ
1962 (1η): 6 αγώνες
Καριέρα προπονητή
1962-63: Σπόρτιγκ Κριστάλ (Περού)
1967-68: Σπόρτιγκ Κριστάλ (Περού)
1969-70: Εθνική Περού
1971: Ρίβερ Πλέιτ (Αργεντινή)
1975: Φλουμενένσε
1977: Κρουζέιρο
1981: Μποταφόγκο
1986: Αλιάνζα Λίμα (Περού)

retrosport.wordpress.com