Η ιστορία του Τουρνουά Τένις «Γουίμπλεντον»

Το Τουρνουά του Γουίμπλεντον είναι το πιο παλιό στην ιστορία του τένις και αναμφισβήτητα αυτό με τη μεγαλύτερη αίγλη. Διεξάγεται κάθε χρόνο στο ομώνυμο προάστιο του Λονδίνου στα τέλη Ιουνίου και διαρκεί δύο εβδομάδες. Είναι το τρίτο κατά σειρά της σειράς του γκραντ-σλάμ (Αυστραλιανό, Ρολάν Γκαρός, Γουίμπλεντον και Αμερικανικό), που
περιλαμβάνει τα τέσσερα πιο διακεκριμένα τουρνουά τένις του κόσμου και το μόνο που γίνεται σε χόρτο.

Διεξήχθη για πρώτη φορά το 1877, με διοργανωτή τον Παναγγλικό Σύλλογο Τένις και Κρόκετ, σ' ένα χώρο που βρισκόταν δίπλα στην οδό Γουόρπλ του Γουίμπλεντον. Τη χρονιά εκείνη έγινε μόνο το τουρνουά των ανδρών, στο οποίο συμμετείχαν 22 παίκτες. Ο πρώτος γύρος ξεκίνησε στις 9 Ιουλίου και ο τελικός έγινε στις 19 Ιουλίου, με αντιπάλους τον Σπένσερ Γκορ και τον Γουίλιαμ Μάρσαλ. Έπειτα από αγώνα, που διήρκεσε μόλις 48 λεπτά, ο Γκορ επιβλήθηκε άνετα του Μάρσαλ με 3-0 σετ (6-1, 6-2, 6-4), ενώπιον 300 θεατών.

Το 1884 προστέθηκαν τα τουρνουά γυναικών, διπλού ανδρών και γυναικών, και από το 1913 το τουρνουά του μικτού. Το 1905 έγινε διεθνές, ενώ από το 1922 οι εγκαταστάσεις του μεταφέρθηκαν δίπλα στην οδό Τσερτς του Γουίμπλεντον, όπου παραμένουν έως σήμερα. Μέχρι το 1967 στο Γουίμπλεντον συμμετείχαν μόνο ερασιτέχνες τενίστες, ενώ από τον επόμενο χρόνο άνοιξε και στους επαγγελματίες.

Οι Άγγλοι υπερηφανεύονται για το τουρνουά τους, όχι όμως και για τις επιδόσεις των αθλητών τους, καθώς από την εποχή του Φρεντ Πέρι, το 1936, κανείς βρετανός δεν έχει κατακτήσει το Γουίμπλεντον και καμία βρετανίδα από το 1966, όταν είχε σηκώσει το βαρύτιμο έπαθλο η Βιρτζίνια Γουέιντ.

Το Τουρνουά Τένις του Γουίμπλεντον διεξάγεται κάθε χρόνο τη Δευτέρα μεταξύ της 20ης και 26ης Ιουνίου, έξι εβδομάδες πριν από την πρώτη Δευτέρα του Αυγούστου. Συμμετέχουν 128 τενίστριες και 128 τενίστες, κατά τεκμήριο οι καλύτεροι του κόσμου. Για τους λοιπούς που θα γίνει δεκτή η συμμετοχή τους υπάρχει ένα προκαταρκτικό τουρνουά, μία εβδομάδα πριν από την κύρια διοργάνωση, για να διεκδικήσουν την πρόκρισή τους στο κυρίως ταμπλό.

Οι αγώνες γίνονται σε 19 γήπεδα, που όλα έχουν επιφάνεια από γρασίδι. Το Γουίμπλεντον αγωνιστικά ευνοεί τους παίχτες με δυνατό σερβίς και βολέ, εξαιτίας της ταχύτητας και της χαμηλής αναπήδησης της μπάλας. Το Κεντρικό Γήπεδο, όπου διεξάγεται και ο τελικός, είναι χωρητικότητας 14.000 θεατών, το Νο1 11.000, ενώ 3.000 θεατές χωρά το Νο2 το τρίτο μεγαλύτερο γήπεδο, το επονομαζόμενο Νεκροταφείο των Πρωταθλητών για τις πολλές και μεγάλες εκπλήξεις που έχουν γίνει με θύματα μεγάλους τενίστες και τενίστριες. Το Γουίμπλεντον αγωνιστικά ευνοεί τους παίχτες με δυνατό σερβίς και βολέ, εξαιτίας της ταχύτητας και της χαμηλής αναπήδησης της μπάλας.

Τις περισσότερες κατακτήσεις στους άνδρες έχουν ο άγγλος Γουίλιαμ Ρένσοου και ο ελληνοαμερικανός Πιτ Σάμπρας από 7. Στις γυναίκες, η τσεχοσλοβάκα και κατόπιν αμερικανίδα Μαρτίνα Ναβρατίλοβα έχει 9 κατακτήσεις.

Από ελληνικής πλευράς, ο κύπριος Μάρκος Παγδατής έχει επιτύχει την καλύτερη εμφάνιση, φτάνοντας ως τον ημιτελικό της διοργάνωσης το 2006. Από πλευράς γυναικών, η χανιώτισσα Ελένη Δανιηλίδου έφθασε μέχρι τον τέταρτο γύρο (στις 16 καλύτερες της διοργάνωσης) το 2002. Από τους ομογενείς αθλητές μας, εκτός του μοναδικού Σάμπρα, αξιοσημείωτη είναι η παρουσία του ελληνοαυστραλού Μαρκ Φιλιππούση, που έφθασε στον τελικό το 2003.

Για τους θεατές που γεμίζουν κάθε χρόνο τα γήπεδα του Γουίμπλεντον, αγαπημένο σνακ εδώ χρόνια αποτελούν οι φράουλες με κρέμα. 28 τόνοι φράουλας και 7 τόνοι κρέμας καταναλώθηκαν στη διοργάνωση του 2005.

 Περί Πηγών...

sansimera.gr/articles